Witajcie w magicznej krainie kulinarnych sekretów staropolskiej kuchni! Dzisiaj pragnę podzielić się z Wami niezwykłym przepisem na tradycyjne pyzy, który przeniesie Wasze podniebienia w magiczny świat smaków sprzed wieków. Chcecie poczuć przedwojenne smaki, to zapraszam do skorzystania z tej receptury.
Stary przepis na pyzy:
400g mąki zmieszać z 24g drożdży rozpuszczonymi w 250ml letniego mleka, dobrze rozrobić i odstawić do wyrośnięcia. Gdy ciasto podrośnie, wbić 2 całe jaja, dodać 1/2 łyżki świeżego masła i łyżeczkę soli, wyrobić doskonale ciasto, a gdy za rzadkie, dodać jeszcze trochę mąki lub bułkę namoczoną w mleku i wyciśniętą.
Tak wyrobione ciasto wyłożyć na stolnicę posypaną mąką, rozciągnąć ręką i wycinać małym kieliszkiem okrągłe kluski jak pączki, pozostawić je na stolnicy aż podrosną, a tymczasem zagotować w obszernym rondlu wody, wrzucać ostrożnie do wrzątku pyzy wyrośnięte i gotować na wolnym ogniu 10 — 15 minut. Przekonać się można czy gotowe, wyjąwszy jedną kluskę, którą przekroić.
Podać polane suto słoninką. Pyzy również można robić oszczędne, bez jaj i masła, tylko z mąki i drożdży na wodzie, a będą również smaczne, chociaż nie tak delikatne. Pyzy należy podawać na stół zaraz po ugotowaniu, gdyż opadają, gdy dłużej postoją. Można je również, gdy opadną, polawszy słoninką lub masłem, posypać bułeczką i zapiec w gorącym piecu. Pyzy można jeszcze przyrządzać z rodzynkami lub z szynką gotowaną, pokrajaną w drobne plasterki— wrzucając te dodatki w ciasto wyrobione.
Zobacz także: legumina z pyzy
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.